მჭიდრო შეერთების მიზანია უჯრედებს შორის სითხის გაჟონვის თავიდან აცილება, რაც საშუალებას აძლევს უჯრედების ფენას (მაგალითად, ორგანოს გარსს) იმოქმედოს გაუმტარი ბარიერის სახით. მაგალითად, მჭიდრო შეერთება ეპითელურ უჯრედებს შორის შარდის ბუშტში, ხელს უშლის შარდის გაჟონვას უჯრედგარე სივრცეში.
რა არის უჯრედის შეერთება?
უჯრედების შეერთება არის დიდი ცილოვანი კომპლექსები, რომლებიც გვხვდება პლაზმურ მემბრანაში, რომლებიც უზრუნველყოფენ კონტაქტებს მეზობელ უჯრედებს შორის ან უჯრედებსა და უჯრედგარე მატრიქსს შორის (ECM). უჯრედის შეერთების ძირითადი ტიპებია ადჰენური შეერთებები, დესმოსომები, ჰემიდესმოსომები, უფსკრული და მჭიდრო შეერთებები.
როგორ იქმნება უჯრედების შეერთება?
ეს შეერთებები წარმოიქმნება ექვსი კონექსინის მოლეკულისგან, რომლებიც აგრეგირებულია და ქმნის ნახევარარხს ან კონექსონს თითოეულ უჯრედში; როდესაც ეს ნახევარარხები ორი უჯრედის მოპირდაპირე მემბრანებში ერთმანეთს ემთხვევა, ისინი ქმნიან არხს ფორით, რომელიც საშუალებას აძლევს უჯრედშორისი გავლას სასიგნალო მოლეკულების, მეტაბოლიტების, ვიტამინებისა და სხვა…
სად ხდება უჯრედების შეერთება?
მდებარეობა. უფსკრული შეერთებები გვხვდება ბევრ ადგილას მთელს სხეულში. ეს მოიცავს ეპითელიუმს, რომელიც წარმოადგენს სხეულის ზედაპირების, აგრეთვე ნერვების, გულის (გულის) კუნთების და გლუვ კუნთებს (როგორიცაა ნაწლავები). მათი მთავარი როლი არის მიმდებარე უჯრედების აქტივობის კოორდინაცია.
როგორ ხდება უჯრედების გაერთიანება?
უჯრედები ერთმანეთს უჭირავს რამდენიმე სხვადასხვა კომპლექსით: მჭიდრო შეერთებები (განხილულია ეპითელიის ლექციაში), მიმაგრებული შეერთებები და დესმოსომები. ეს შეერთებები შედგება მემბრანის ინტეგრალური პროტეინებისგან, რომლებიც კონტაქტში არიან მეზობელ უჯრედებში არსებულ პროტეინებთან და რომლებიც უჯრედშიდა დაკავშირებულია ციტოჩონჩხთან.
