პრიმატების უმეტესობა სიცოცხლეს ატარებს რთულ, მჭიდროდ ნაქსოვ საზოგადოებებში და სჭირდებათ ერთმანეთთან ხშირი კომუნიკაცია. ისინი ურთიერთობენ სუნით, ბგერებით, ვიზუალური შეტყობინებებით და შეხებით. არაადამიანური პრიმატები ხაზს უსვამენ სხეულის ენის გამოყენებას. ადამიანური კომუნიკაცია ბევრად უფრო ორიენტირებულია ორალური ბგერების გამოყენებაზე.
შეუძლიათ პრიმატებს ენის გამომუშავება?
როგორც მკვლევარები აღნიშნავენ, არცერთ მაიმუნს და არცერთ მაიმუნს არ შეეძლო გამოეცეს ისეთი ხმები, როგორიც არის ადამიანის მეტყველება, მაშინაც კი, როცა დაბადებიდან ვარჯიშობდნენ - მაგრამ თუ მათი ვოკალური ანატომია შესანიშნავად შეუძლია, მაშინ რაღაც სხვამ უნდა შეაფერხოს მათ. …”ახლა ჩვენ უნდა გავარკვიოთ, რატომ შეუძლია ადამიანის, მაგრამ არა მაიმუნის ტვინს ენის გამომუშავება.”
შეიძლება თუ არა მაიმუნებს ენის გამოყენება?
რეალურ სამყაროში, მაიმუნებს არ შეუძლიათ ლაპარაკი; მათ აქვთ უფრო თხელი ენები და უფრო მაღალი ხორხი, ანუ ვოკალური ყუთი, ვიდრე ადამიანებს, რაც ართულებს მათთვის ხმოვანი ბგერების წარმოთქმას. … წლების განმავლობაში, მკვლევარებმა მიაღწიეს წარმატებას და ვერ ასწავლეს მაიმუნებს ენის გამოყენება. გთავაზობთ რამდენიმე უფრო ცნობილ „მოლაპარაკე“მაიმუნს.
კომუნიკაციის რა ფორმებს იყენებენ პრიმატები?
პრიმატები ურთიერთობენ სხვადასხვა სენსორული არხებით, ყნოსვის, ტაქტილური, ვიზუალური და სმენის სიგნალების ჩათვლით. თუმცა, სიგნალები ხშირად არ არის დიფერენცირებული მათი სენსორული მოდალობის მიხედვით, არამედ კატეგორიზებულია სხვადასხვა შემეცნებითი მექანიზმების საფუძველზე, რომლებიც ვარაუდობენ მათ გამოყენებას (Liebal et al., 2013b)..
შეიძლება მაიმუნებიაწარმოე ენა დიახ თუ არა?
ათწლეულების მანძილზე სახელმძღვანელო ფაქტია, რომ მაიმუნებს არ შეუძლიათ ლაპარაკი, რადგან მათი ყელი და პირი ამისთვის არ არის მოწყობილი. მათი ანატომია ხელს უშლის მათ დიაფრაგმის, ენის, ლოყების და ვოკალური იოგების სინქრონიზაციას ისე, როგორც ამას ადამიანები აკეთებენ საუბრისას.
