ტრადიციულ ვილონჩელოს (ან ვიოლონჩელოს) ჩვეულებრივ აქვს ნაძვის ზედა ნაწილი, ნეკერჩხლით ზურგზე, გვერდებზე და კისერზე. სხვა ხეები, როგორიცაა ვერხვი ან ტირიფი, ზოგჯერ გამოიყენება ზურგისა და გვერდებისთვის. ზედა და უკანა მხარე ტრადიციულად ხელით არის მოჩუქურთმებული. გვერდები, ანუ ნეკნები, მზადდება ხის გაცხელებით და ფორმების გარშემო მოხვევით.
რა არის საუკეთესო ხე ჩელოსთვის?
სხეულის მასალები
- ნაძვი. ჩელოს ზემოსთვის გამოიყენება მხოლოდ სწორმარცვლიანი ნაძვი. …
- ნეკერჩხალი. გაუმჯობესებული სილამაზისა და სტაბილურობისთვის ნეკერჩხალი გამოიყენება გვერდებზე, ზურგზე და კისერზე.
- Ebony. თითისთვის, კალმებისთვის, ბოლოსა და კუდის ნაწილისთვის, აბონი სასურველი არჩევანია. …
- სხვა ტყე.
რა ხისგან არის დამზადებული ჩელოს მშვილდი?
ჩელოს მშვილდის მასალები
ვიოლონჩელოს მშვილდის ყველაზე გრძელ, ყველაზე მნიშვნელოვან ნაწილს ეწოდება "ჯოხი" და შეიძლება შედგებოდეს სამი განსხვავებული მასალისგან: პერნამბუკო, ძალიან მაღალი ხარისხის მერქანი ბრაზილიიდან, ნახშირბადის ბოჭკოვანი და ბრაზილიის ხე, რომელიც არის ზოგადი ტერმინი ბრაზილიის რამდენიმე ტიპის ხისტისთვის.
რა ხისგან მზადდება ვიოლინო?
ვიოლინოს წარმოებისთვის ყველაზე ხშირად გამოყენებული ხის სახეობებია ნაძვი, ტირიფი, ნეკერჩხალი, აბონი და ვარდის ხე. ზოგადად, ნეკერჩხალი გამოიყენება უკანა ფირფიტისთვის, ნეკნის, კისრისა და გრაგნილისთვის, ხოლო ნაძვი იდეალური ხეა ვიოლინოს წინა ფირფიტისთვის.
რისგან შეიქმნა პირველი ჩელო?
თავდაპირველად, ცხვი და თხაguts გამოიყენებოდა ჩელოს სიმების დასამზადებლად. თუმცა, თანამედროვე ჩელოს სიმები დამზადებულია მეტალის მასალისგან. ჩელოს მრავლობითი ფორმაა ჩელის ან ჩელოსი. ისტორიულად, ჯგუფურად დაკვრულ ვიოლონჩელოებს უფრო სქელი შავი თმა ჰქონდათ უფრო მკვრივ მშვილდზე, ხოლო სოლო დაკვრის ჩელოებს ჰქონდათ თეთრი თმა უფრო მსუბუქ მშვილდზე.
