სისხლძარღვთა გამტარიანობა, ხშირად კაპილარული გამტარიანობის ან მიკროსისხლძარღვთა გამტარიანობის სახით, ახასიათებს სისხლძარღვის კედლის უნარიანობას, რათა უზრუნველყოს მცირე მოლეკულების (წამლები, საკვები ნივთიერებები, წყალი, იონები) ან თუნდაც მთლიანი უჯრედები (ლიმფოციტები ანთების ადგილისკენ მიმავალ გზაზე) ჭურჭელში და მის გარეთ…
აქვს კაპილარების მაღალი გამტარიანობა?
თუ კაპილარების გამტარიანობა გაიზარდა, როგორც ანთების დროს, ცილები და დიდი მოლეკულები იკარგება ინტერსტიციულ სითხეში. ეს ამცირებს ონკოზური წნევის გრადიენტს და, შესაბამისად, ჰიდროსტატიკური წნევა კაპილარებში აიძულებს მეტი წყლის გამოდევნას, რაც ზრდის ქსოვილის სითხის გამომუშავებას.
რა ხდის კაპილარებს უფრო გამტარს?
სისხლის ნაკადის გაზრდა, მაგ. ვაზოდილაციის შედეგად (34, 35), გაიზრდება სისხლძარღვთა გამტარიანობა. სისხლძარღვთა გამტარიანობის მოლეკულური რეგულატორები მოიცავს ზრდის ფაქტორებს და ანთებით ციტოკინებს.
რომელ ორგანოს აქვს ყველაზე გამტარი კაპილარები?
ფენესტრირებულ კაპილარებს აქვთ უჯრედშიდა პერფორაციები, რომელსაც უწოდებენ ფენესტრას, გვხვდება ენდოკრინულ ჯირკვლებში, ნაწლავის ჯირკვლებში და თირკმლის გლომერულებში და უფრო გამტარია ვიდრე უწყვეტი კაპილარები.
რატომ აქვთ კაპილარების გამტარი კედლები?
კაპილარული კედელი შედგება უჯრედების ერთი ფენისგან გამტარი მასალების დიფუზიის მანძილის შესამცირებლად. მათ გარს აკრავს ასარდაფის მემბრანა, რომელიც გამტარია საჭირო მასალების მიმართ. ისინი შეიძლება შეიცავდეს ფორებს, რაც ხელს უწყობს მასალების ტრანსპორტირებას ქსოვილის სითხესა და სისხლს შორის.
