ადამიანებისა და ცხოველების მიკოპლაზმების ძირითადი ჰაბიტატი არის სასუნთქი გზების და უროგენიტალური გზების ლორწოვანი ზედაპირები და სახსრები ზოგიერთ ცხოველში. მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთი მიკოპლაზმა მიეკუთვნება ნორმალურ ფლორას, ბევრი სახეობა არის პათოგენი, რომელიც იწვევს სხვადასხვა დაავადებებს, რომლებიც ქრონიკულ კურსს განიცდიან (ნახ.
სად ცხოვრობენ მიკოპლაზმის ბაქტერიები?
ადამიანებისა და ცხოველების მიკოპლაზმების ძირითადი ჰაბიტატი არის სასუნთქი გზების და უროგენიტალური გზების ლორწოვანი ზედაპირები და სახსრები ზოგიერთ ცხოველში. მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთი მიკოპლაზმა მიეკუთვნება ნორმალურ ფლორას, ბევრი სახეობა არის პათოგენი, რომელიც იწვევს სხვადასხვა დაავადებებს, რომლებიც ქრონიკულ კურსს განიცდიან (ნახ.
რა სახის გარემო სჭირდება Mycoplasma-ს გადარჩენისთვის?
შრატი მიკოპლაზმას უზრუნველყოფს ზრდისთვის საჭირო ქოლესტერინით და გრძელი ჯაჭვის ცხიმოვანი მჟავებით. ოპტიმალური pH Mycoplasma კულტურისთვის არის pH 7.8–8.0. უჯრედები შეიძლება დაიღუპოს, როდესაც pH ეცემა pH 7.0-ზე დაბლა. მიკოპლაზმა არის აერობული ან ფაკულტატური ანაერობული მიკროორგანიზმები, მაგრამ ისინი ჩვეულებრივ უკეთესად იზრდებიან აერობულ გარემოში..
შეიძლება თუ არა მიკოპლაზმა სხეულის გარეთ ცხოვრება?
მიკოპლაზმა არ შეიძლება გადარჩეს მასპინძლის სხეულის გარეთ დიდი ხნის განმავლობაში და საჭიროებს ინფიცირებული ინდივიდისგან ახლახან გამოდევნილი სითხის გაცვლას. ამ მიზეზით, ის ადგილები, სადაც ფრინველები მჭიდრო კონტაქტში არიან, როგორიცაა ფრინველის მკვებავი და საფეთქლის ადგილები, ინფექციის პირველადი ადგილებია.
სად აღმოაჩინეს მიკოპლაზმა?
მიკოპლაზმური ბაქტერიები ასევე ცნობილია როგორც მოლიკუტები. ისინი ყველაზე მარტივი და ყველაზე პატარა თავისუფლად მცხოვრები პროკარიოტები არიან. მიკოპლაზმური ბაქტერიები აღმოაჩინეს პლევროპნევმონიით დაავადებული პირუტყვის პლევრის ღრუში..
