დიაკონები თავიანთ ფესვებს იღებენ დასავლეთში იესო ქრისტეს დროიდან მე-13 საუკუნემდე. ისინი არსებობდნენ ადრეულიდან შუა ბიზანტიურ პერიოდებამდე კონსტანტინოპოლსა და იერუსალიმში; ოფისი შესაძლოა არსებობდა დასავლეთ ევროპის ეკლესიებშიც.
რომელ ეკლესიებს ჰყავთ დიაკვნები?
დიაკონები არსებობენ ბევრ პროტესტანტულ კონფესიაში, მათ შორის ეპისკოპოსის, პრესვიტერიანულ, ლუთერანულ და ბაპტისტურ ეკლესიებში. ინგლისის ეკლესიამ პირველად აკურთხა ქალები დიაკვნად (ე.ი. სასულიერო ავტორიტეტით) 1987 წელს. პროტესტანტულ ორგანოებში დიაკონობა რამდენიმე ფორმას იღებს.
ვინ არის დიაკვანი ეკლესიაში?
(ზოგიერთ პროტესტანტულ ეკლესიებში) ქალი, რომელიც მიეკუთვნება ორდენს ან დს, რომელიც ეძღვნება ავადმყოფთა ან ღარიბთა მოვლას ან რომელიც ეწევა სხვა სოციალურ მოვალეობებს, როგორც სწავლება ან მისიონერობა. ეკლესიის მიერ არჩეული ქალი სასულიერო პირების დასახმარებლად.
რას ამბობს ბიბლია დიაკონებზე?
მუხლი 13-ში პავლე ამბობს: „ვინც კარგად მსახურობდა დიაკვნად, იძენს მაღალ ხარისხს და დიდ რწმენას ქრისტე იესოში. პავლე ამბობს, რომ ისინი, ვინც ხშირად ჩუმად მსახურობენ დიაკვნების კულისებში, დაჯილდოვდებიან მაღალი პოზიციით.
სად გვხვდება დიაკვნები ბიბლიაში?
მათი დანიშვნა აღწერილია მოციქულთა საქმეების თავში (საქმეები 6:1–6). გვიანდელი ტრადიციის თანახმად, ისინი ასევე იყვნენ იმ სამოცდაათ მოწაფეს შორის, რომლებიც ჩნდებიან ლუკას სახარებაში (ლუკა 10:1, 10:17).
