პოზიტივიზმი და ინტერპრეტივიზმი არის სოციოლოგიაში კვლევის მეთოდების ორი ძირითადი მიდგომა. პოზიტივისტები უპირატესობას ანიჭებენ სამეცნიერო რაოდენობრივ მეთოდებს, ინტერპრეტივისტები კი უპირატესობას ანიჭებენ ჰუმანისტურ თვისებრივ მეთოდებს.
რატომ ურჩევნიათ პოზიტივისტები ხარისხობრივ მონაცემებს?
პირველი მიზეზი არის ის, რომ პოზიტივისტები აინტერესებულნი არიან შეხედონ საზოგადოებას მთლიანობაში, რათა გაარკვიონ ზოგადი კანონები, რომლებიც აყალიბებენ ადამიანის მოქმედებას, და რიცხვითი მონაცემები ნამდვილად არის ერთადერთი გზა ჩვენ შეგვიძლია ადვილად შევისწავლოთ და შევადაროთ საზოგადოებაში არსებული დიდი ჯგუფები, ან გავაკეთოთ ჯვარედინი ეროვნული შედარება – ხარისხობრივი მონაცემები პირიქით არის …
იყენებენ თუ არა პოზიტივისტები რაოდენობრივ მონაცემებს?
მაგ. „პოზიტივისტები ურჩევნიათ გამოიყენონ ფართომასშტაბიანი გამოკითხვები, რადგან ისინი აწარმოებენ მეტ რაოდენობრივ მონაცემს, რომელიც შეიძლება გამოყენებულ იქნას შაბლონებისა და ტენდენციების განზოგადებისა და იდენტიფიცირებისთვის.
შეიძლება პოზიტივისტი იყოს ხარისხიანი?
დიახ. პოზიტივიზმში, ჩვენ შეგვიძლია გამოვიყენოთ ხარისხობრივი იმ ადგილზე, სადაც დომინანტურია რაოდენობრივი. მაგალითად, თქვენ შეიძლება გქონდეთ 3 ხარისხობრივად დაკავშირებული მიზანი და 1 რაოდენობრივი დაკავშირებული ობიექტი. თვისებრივი მიზანი ხელს შეუწყობს დასკვნების სანდოობისა და ვალიდურობის შემოწმებას.
პოზიტივისტური პარადიგმა ხარისხობრივია თუ რაოდენობრივი?
პოზიტივისტური პარადიგმა და თვისებრივი კვლევის მეთოდები შეიძლება ეწინააღმდეგებოდეს ერთმანეთს. კერძოდ, პოზიტივიზმი ტრადიციულად ძირითადად ასოცირდებოდარაოდენობრივი მეთოდები, მაშინ როდესაც ხარისხობრივი კვლევა, როგორც წესი, ასოცირდება მკვლევართა უფრო სუბიექტისტურ პოზიციებთან.
