იმუნურ უჯრედებსა და პათოგენებს აქვთ უარყოფითად დამუხტული უჯრედის მემბრანა. ეს იწვევს ფაგოციტებისა და პათოგენების ერთმანეთისგან განდევნას. ოპსონინის მოლეკულა გადალახავს უარყოფითი მუხტების რეპელანტურ ძალასოპსონინსა და იმუნურ უჯრედებზე უჯრედის ზედაპირის რეცეპტორებს შორის ურთიერთქმედების გზით..
რა მნიშვნელობა აქვს ანტისხეულებს, რომლებიც მოქმედებენ როგორც ოპსონინები იმუნურ პასუხზე?
ზოგიერთი ოპსონინი (მათ შორის ზოგიერთი კომპლემენტის პროტეინი) განვითარდა პათოგენთან დაკავშირებული მოლეკულური ნიმუშების დასაკავშირებლად, მოლეკულები, რომლებიც გვხვდება მხოლოდ პათოგენების ზედაპირზე, რაც ამ პათოგენების ფაგოციტოზს უწყობს ხელს და, შესაბამისად, თანდაყოლილი იმუნიტეტი. ანტისხეულები უკავშირდებიან ანტიგენებს პათოგენის ზედაპირზე, რაც ადაპტირებულ იმუნიტეტს უზრუნველყოფს.
იმუნური სისტემის რომელ კომპონენტებს შეუძლიათ იმოქმედონ როგორც ოპსონინი?
ოპსონიზაცია და მემბრანული კომპლემენტის რეცეპტორები
შრატის სპეციფიური ცილები, რომლებიც ცნობილია როგორც ოპსონინები, ფარავს ნაწილაკებს და იწვევს ნაწილაკების ძლიერ შეკავშირებას ფაგოციტებთან და იწვევს შეწოვას. კომპლიმენტის (C) სისტემა თამაშობს მთავარ როლს ოპსონიზაციაში ნაწილაკების დაფარვით, როგორიცაა ბაქტერიები ფიქსირებული C3 და C4.
რატომ აძლიერებს ოპსონიზაცია ფაგოციტოზს?
ამგვარად, ოპსონინები ემსახურება როგორც ნიშანს ან ტეგს, რომელიც განსაზღვრავს ანტიგენს ან მოლეკულას ფაგოციტოზის საშუალებით მიღებისა და ელიმინაციისთვის. ფაგოციტოზი გაძლიერებულია ოპსონიზაციის რადგან ოპსონინები, რომლებიც ფარავს სამიზნესმოლეკულის შედეგები არღვევს უჯრედების მიდრეკილებას არ მიუახლოვდნენ ერთმანეთს (ზეტა პოტენციალი).
შეიძლება თუ არა ფაგოციტოზი მოხდეს ოპსონინების გარეშე?
გარდა ოფსონური ფაგოციტოზისა, მიკროორგანიზმები შეიძლება მიღებულ იქნეს დამოუკიდებლად მათ ზედაპირზე ოპსონინების არსებობისგან. ამ ტიპის ფაგოციტოზი განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია იმ ინფექციების აღმოსაფხვრელად, რომლებიც წარმოიქმნება იმ ადგილებში, რომლებიც ღარიბია შრატის ოპსონინებით, როგორიცაა ფილტვები.
