სტატიებმა შექმნა სუვერენული სახელმწიფოების ფხვიერი კონფედერაცია და სუსტი ცენტრალური მთავრობა, რის გამოც ძალაუფლების უმეტესი ნაწილი სახელმწიფო მთავრობებს დარჩათ. უფრო ძლიერი ფედერალური მთავრობის საჭიროება მალევე გახდა აშკარა და საბოლოოდ გამოიწვია კონსტიტუციური კონვენცია 1787 წელს.
რა მმართველობის სისტემა ჰქონდა კონფედერაციის მუხლებს?
კონფედერაციის მუხლებმა შექმნა ეროვნული მთავრობა, რომელიც შედგებოდა კონგრესისგან, რომელსაც ჰქონდა უფლება გამოეცხადებინა ომი, დანიშნოს სამხედრო ოფიცრები, ხელი მოაწეროს ხელშეკრულებებს, დადოს ალიანსები, დანიშნოს უცხოელი ელჩები, და მართეთ ურთიერთობა ინდოელებთან.
რა იყო კონფედერაციის მუხლების 4 ძირითადი პრობლემა?
სისუსტეები
- თითოეულ შტატს ჰქონდა მხოლოდ ერთი ხმა კონგრესში, განურჩევლად ზომისა.
- კონგრესს არ გააჩნდა გადასახადის უფლება.
- კონგრესს არ გააჩნდა უფლებამოსილება დაერეგულირებინა საგარეო და სახელმწიფოთაშორისი ვაჭრობა.
- არ არსებობდა აღმასრულებელი შტო, რომელიც აღასრულებდა კონგრესის მიერ მიღებულ რაიმე აქტს.
- არ არსებობდა ეროვნული სასამართლო სისტემა ან სასამართლო ფილიალი.
რატომ იყო კონფედერაციის სტატიები წარუმატებელი?
საბოლოოდ, კონფედერაციის წესდება ჩაიშალა, რადგან ისინი შეიქმნა იმისათვის, რომ ეროვნული მთავრობა მაქსიმალურად სუსტი ყოფილიყო: არ არსებობდა კანონის აღსრულების ძალა. არანაირი სასამართლო ფილიალი ან ეროვნული სასამართლოები. ცვლილებები საჭიროა ერთსულოვანი კენჭისყრისთვის.
რა იყომთავარი პრობლემა კონფედერაციის სტატიებთან დაკავშირებით?
ერთ-ერთი ყველაზე დიდი პრობლემა ის იყო, რომ ეროვნულ მთავრობას არ ჰქონდა გადასახადების დაწესების უფლება. „გადასახადის წარმომადგენლობის გარეშე“ყოველგვარი აღქმის თავიდან ასაცილებლად, კონფედერაციის მუხლები მხოლოდ სახელმწიფო მთავრობებს უფლებას აძლევდა გადასახადების დაწესებას. თავისი ხარჯების გადასახდელად ეროვნულ მთავრობას სახელმწიფოსგან ფული უნდა მოეთხოვა.
