არგუმენტირებული ესეები ასევე ცნობილია როგორც "დამაჯერებელი ესეები", "აზრის ესეები" ან "პოზიციური ნაშრომები". არგუმენტირებულ ნარკვევში ავტორი იკავებს პოზიციას სადავო საკითხზე და იყენებს მიზეზსა და მტკიცებულებებს, რათა დაარწმუნოს მკითხველი თავის აზრში. არგუმენტირებული ესეები ძირითადად ამ სტრუქტურას მიჰყვება.
რა არ უნდა გააკეთოთ არგუმენტირებულ ესეში?
როგორ წერთ არგუმენტირებულ ესსეს - 10 გავრცელებული შეცდომა?
- ჟღერს აზრი.
- არ აირჩიეთ საკამათო თემა.
- აირჩიეთ თემა, რომელზეც ღობეს ზიხართ.
- არ არის დამადასტურებელი მტკიცებულება.
- დაწერეთ გეგმის გარეშე.
- დაივიწყეთ რედაქტირება.
- შეუძლებელია მკითხველის მოზიდვა.
- ვერ გამოვიყენე გარდამავალი სიტყვები ან ფრაზები.
არის არგუმენტირებული აზრი?
შეიძლება იყოს შეიქმნას ან ეფუძნებოდეს პრაქტიკულად ნებისმიერ რამეს, და აზრი სულაც არ არის დაფუძნებული იმაზე, თუ რა არის ჭეშმარიტი, ზუსტი ან ინფორმირებული. ეს სრულიად ეწინააღმდეგება არგუმენტს. ყველაზე მნიშვნელოვანი განსხვავება ისაა, რომ არგუმენტი არის მიზეზების თანმიმდევრული, ლოგიკური ნაკრები, რომელიც მხარს უჭერს საერთო განსჯას ან შეფასებას.
შეგიძლიათ დააფიქსიროთ თქვენი აზრი არგუმენტირებულ ესეში?
თქვენი პოზიციის დაფიქსირება სხვებთან მიმართებაში: ზოგჯერ, განსაკუთრებით არგუმენტირებულ ესეში, აუცილებელია გამოთქვათ თქვენი აზრი თემაზე. მკითხველებს სურთ იცოდნენ სად დგახართ და ზოგჯერ სასარგებლოა ამის მტკიცებაესეში საკუთარი მოსაზრებების ჩასვით.
რა განსხვავებაა აზრის ესესა და არგუმენტირებულ ესეს შორის?
„სტუდენტები მიჩვეულნი არიან აგრესიულად დაარწმუნონ მკითხველი, დაიკავოს მათი მხარე დამაჯერებელი (აზრის) წერისას. თუმცა, არგუმენტირებული წერა ბევრად უფრო დაბალანსებულია. … არგუმენტირებული წერა არ არის რაღაცის „მიღებისთვის“მოგება, არამედ მკითხველს სხვა პერსპექტივის მიცემა სადავო თემაზე.“
