პირველ გუთანებს ბორბლები არ ჰქონდათ; ასეთი გუთანი ცნობილი იყო რომაელებისთვის, როგორცარატუმი. კელტმა ხალხებმა პირველად რომაულ ეპოქაში გამოიყენეს ბორბლებიანი გუთანი. ხვნის მთავარი მიზანია ზედა ნიადაგის გადაბრუნება, ახალი საკვები ნივთიერებების ზედაპირზე გამოტანა სარეველების დამარხვის დროს და მოსავლის ნარჩენების გაფუჭება.
იყენებდნენ რომაელები გუთანს?
რომაული ეპოქის ხელსაწყოების უმეტესობა მსგავსი იყო მათი თანამედროვე კოლეგების ფორმის. ხის გუთანი დაყენებული იყო რკინის წილით და, მოგვიანებით, საჭრელით. მიუხედავად იმისა, რომ მას არ ჰქონდა დაფა ნიადაგის გადასაბრუნებლად, ზოგჯერ მას უყენებდნენ ორ პატარა ყურს, რაც ხელს უწყობდა უფრო მკაფიო ჩიპის წარმოქმნას.
როდის გამოიგონეს გუთანი?
პრაქტიკული გუთანის პირველი ნამდვილი გამომგონებელი იყო ჩარლზ ნიუბოლდი ბურლინგტონის ოლქიდან, ნიუ ჯერსი; მან მიიღო პატენტი თუჯის გუთანზე 1797 წლის ივნისში. თუმცა ამერიკელი ფერმერები გუთანს არ ენდობოდნენ. მათ სჯეროდათ, რომ ის "მოწამლავდა ნიადაგს" და ხელს უწყობდა სარეველების ზრდას.
როდის დაიწყო რომმა სოფლის მეურნეობა?
რომაელი მეცნიერის ვაროს თანახმად, ჩვეულებრივი ხორბალი და მტკიცე ხორბალი შემოიტანეს იტალიაში, როგორც კულტურები დაახლოებით ძვ. წ. 450. მტკიცე (მყარი) ხორბალი გახდა ურბანული რომაელების რჩეული მარცვალი, რადგან მისი გამოცხობა შეიძლებოდა საფუვრიან პურში და უფრო ადვილი იყო ხმელთაშუა ზღვის რეგიონში მოყვანა, ვიდრე ჩვეულებრივი (რბილი) ხორბალი.
რა ცხოველებს იყენებდნენ რომაელები?
მგლები, დათვები, გარეული ღორი, ირემიდა თხებიმშობლიური იყო რომში და სხვა ცხოველები შემოიტანეს საზღვარგარეთ დაპყრობების შემდეგ. სპილოები, ლეოპარდები, ლომები, სირაქლემები და თუთიყუშები შემოიტანეს ჩვენს წელთაღრიცხვამდე I საუკუნეში. მოსდევს ჰიპოპოტამი, მარტორქა, აქლემი და ჟირაფი.
