ზოგადი პროლოგიდან ვიცით, რომ შემწყნარებელი ისეთივე კორუმპირებულია, როგორც სხვები თავის პროფესიაში, მაგრამ მისი გულწრფელობა საკუთარი თვალთმაქცობის შესახებ მაინც შემაძრწუნებელია. ის უხეშად ადანაშაულებს საკუთარ თავს თაღლითობაში, სიძუნწესა და სიხარბეში - სწორედ ის, რასაც ის ქადაგებს.
რის წინააღმდეგ ქადაგებს შემწყნარებელი?
შემწყალებელი აღიარებს სიხარბეს, ცოდვას, რომელსაც ის ქადაგებს.
რას ასწავლის მწყალობელი?
შეწყალების ზღაპარი ასწავლის თავის მკითხველს ზნეობას სიხარბის წინააღმდეგ ქადაგებით და თვალთმაქცობის წინააღმდეგ გაკვეთილების შესწავლით. მწყალობელი არის ყალბი და ხარბი ლეკერი, რომელიც უკიდურესად შეუფერებელია ქადაგების წარმოდგენაში. ის არ ემორჩილება სასულიერო პირების წესებს, მაგრამ ქადაგებს სიხარბის ცოდვების წინააღმდეგ.
რატომ აღიარებს შემწყნარებელი, რომ ქადაგებს?
რატომ აღიარებს შემწყნარებელი, რომ ის ქადაგებს პირადი სარგებლობისთვის? ისინი არ არიან მისი მომხმარებლები. ის მათ აღარ ნახავს და ტრაბახობს, რომ კარგი თაღლითია.
ჩვეულებრივ რა არის შეწყალების ისტორიების თემა?
რა არის ირონიული შეწყალების ქადაგების თემაში? ის ქადაგებს იმაზე, რომ ფული არის ყველა ბოროტების საფუძველი, მაგრამ ის იყენებს ქადაგებებს ხალხის ფულის მოსატყუებლად.
